Ze zijn er wel, de Orthoptera (spinkhanen en krekels). Het duurt even voor ze groot genoeg zijn om de zomerse geluiden te produceren. Om tot een volwassen exemplaar (imago) te transformeren moeten de sprinkhaantjes eerst een aantal keer vervellen. Beginnend als een eitje, daarna als nimf door het leven gaand, duurt het een paar maanden en onvolledige gedaanteverwisselingen. De gedaante van een sprinkhaan is al te herkennen aan de nimf. Vandaar de onvolledige gedaanteverwisseling. Bij vlinders ligt dat anders. Daar heb je vier totaal verschillende gedaanten (ei, rups, pop en vlinder). Het geluid van de meeste sprinkhanen wordt gemaakt door met de achterpoten langs de vleugels te strijken of door de vleugels langs elkaar te strijken. Er zijn ook soorten die op bladeren roffelen of met hun scheenbeen tegen de vleugel stoten. Op de foto staat de nimf van een struiksprinkhaan (Leptophyes punctatissima). Een algemene soort die je ook veel in tuinen (lees struikachtige gewassen) tegenkomt. Het punctatissima slaat op de de spikkeltjes die je op het lijf ziet.